Buuf kwam vorige week langs gewandeld en vroeg of ik kippen wilde hebben. Mijn aandacht was meteen gewekt! Tuurlijk wil ik kippen hebben!! Blijkt iemand verderop te gaan scheiden en die wil van haar kippen af. 7 Stuks en een haan! Gratis! Op dit moment mijn toverwoord. Moeten we wel eerst een hok bouwen dus ik vraag of we weer hout van hun oude schuur mogen pakken. Maar natuurlijk! Geen probleem. Ze hadden zelfs een paar rollen ‘wildhekken’ over die we mochten hebben voor de buitenren. We zijn meteen dezelfde dag nog begonnen! De plek waar het hok en de ren moeten komen was snel gekozen. We waren al begonnen om daar die verwilderde rozebottelstruiken weg te halen. De adders waren daardoor inmiddels vertrokken naar betere habitats.
William is niet van het plannen. Die heeft iets in zijn hoofd, begint eraan, en het komt altijd goed. Ik ben van het meten en zijn rechterhand. We hebben de vloer eerst gemaakt wat nog een uitdaging was. Op een helling bouwen is toch lastig. Alles lijkt scheef als je het waterpas zet. Heel gek hoe gezichtsbedrog je kan bedriegen. Het leek wel een springschans.  De vloer rust op grote rotsblokken die we verzameld hebben uit de tuin. Zo bouwen ze hele huizen hier. We besluiten voor het frame toch maar nieuw hout te kopen. Weer een tripje naar de bouwmarkt, wat hier al snel een uur heen en een uur terug rijden is. Het begin is gemaakt. 

Of toch niet…?

Een dag later gingen wij naar buuf en buum om de waterpomp te bestellen. Hij gaat helpen met installeren en we willen zeker weten dat we de goeie bestellen. Als ik nog eens enthousiast over de kippen begin, zegt ze: oh ja, ze wil ze toch zelf houden… Verbaasd kijk ik haar aan… Ahh nee, en we zijn al begonnen aan het kippenhok. Wat een teleurstelling… Zegt ze: bouw dat kippenhok maar gewoon. Ik zorg er wel voor dat je kippen krijgt! Big smile! Ik moest denken aan iets uit een film… Een treinspoor werd gebouwd voor er een trein bestond die de berg op kon komen.

‘Just build it, and it will come!’ 

Als ik even niet kon helpen ging ik verder met de wortels uit de grond te halen. De varens mochten blijven staan maar de doornstruiken moeten weg. Er moet ook kippegaas ingegraven worden zodat elke poging om het hok in te komen van meneer Vos, onmogelijk wordt gemaakt. Graven is best een uitdaging in deze met stenen gevulde grond. En het is warm… Met de grondboor maak ik alvast de gaten waar de palen in moeten komen. Daarna moest het wildhek eromheen. Zwaar en onhandige rollen op een ongelijke ondergrond… Ooit al eerder gebruikt waardoor ze al wat vervormt waren… Dan de superonhandige krammen waarvoor nog steeds niemand een andere oplossing bedacht heeft… Een beetje dikke vinger zit altijd in de weg voor de hamer… Dit heeft het nodige gevloek opgeleverd… En het was warm! 

Daar zijn ze dan… 3 knappe kippies! 

Na een paar uurtjes acclimatiseren zei Will: Laat ze lekker even buiten scharrelen joh! Ze kunnen toch nergens heen. Ik twijfelde want hoe ik het ze ook gunde eindelijk lekker een zandbadje te nemen… Ze moesten nog wennen aan hun hok en leren dat dit hun nieuwe slaapplek was.  Maar goed… Wat kon er mis gaan? Dus de deur ging open en even later schuifelde ze inderdaad één voor één naar buiten. Een beetje onwennig nog maar ze leken het al snel naar de zin te hebben.
Ik was erg benieuwd hoe laat ze ‘naar bed’ zouden gaan omdat het hier niet meer echt donker wordt. Ik kijk vanuit mijn raam boven uit over de kippenren… Ik zie het bruine kipje naar boven staren en ze vliegt zo over het 2 meter hoge hek. Shit! Ik roep Will en samen gaan we haar vangen en terug zetten. Terwijl we staan te overleggen hoe we dit op moeten lossen doet ze het weer. De zwarte kip vliegt vervolgens dóór het gaas heen, achter haar aan. De grijze is wat lomper en kan niet mee. Die rent in paniek heen en weer voor het gaas.

De twee ontsnapte dames zitten vrij laag in een denneboom en gaan bijna meteen in slaapstand. Kippen zijn een soort zombies als ze dat doen… Will krijgt ze daardoor makkelijk te pakken en zet ze demonstratief binnen op hun stok.  Sindsdien weten ze wat hun slaapplek is en hebben we dit niet meer meegemaakt. De buitenren is nu wel overal bedekt met gaas. Boven en zijkanten!  Ze proberen ook niet eens meer te ontsnappen nu. Hun nieuwe thuis is geaccepteerd en ze zijn gelukkig en worden verwend. 
De eerste eitjes volgde al gauw en ze doen het goed. Ik ben er super blij mee! 
Maar drie is best weinig…. 😉