50 tinten groen…
Het heeft eindelijk geregend! Eigenlijk maar 1 dag, nog een dagje miezer en toen was het weer voorbij. De regentonnen zijn weer vol! Nu de zon gaat schijnen, lijkt de natuur te ontploffen! 50 tinten groen is echt niet overdreven.
Hoe prachtig is het hier, nu het landschap van hooikleurig ineens overgaat naar frisgroen! Niet alleen de natuur maar ook mijn liefde voor deze plek groeit elke dag. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik vlinders in mijn buik voel, elke keer als we thuiskomen. De rit richting ons huis tovert een glimlach op mijn gezicht, elke keer weer. Ik ben zo belachelijk gelukkig en blij dat ik hier mag zijn… Iedere dag vind ik het jammer als er weer een voorbij is… en iedere avond kijk ik uit naar de volgende. En ik ben normaal gesproken niet een erg emotioneel typje. Maar nu dus wel…
De tijd gaat hier zo snel voorbij, nog drie keer knipperen en we zijn oud!
Ik heb zoveel te vertellen dat ik niet weet waar ik moet beginnen…
De natuur… Zoveel vogels keren terug, of vertrekken weer, ik kan het haast niet bijbenen. Ik maak aantekeningen om later uit te werken maar… Tijdgebrek joh! Pff. EN ik maar denken dat ik hier eindelijk tijd zou hebben! Tijd om te lezen, te schilderen en rust. Buiten dat alle huishoudklusjes hier meer tijd kosten dan in het luxe rijtjeshuis in Nederland, heb ik een klusje gevonden als freelancer waarvoor ik 5 uur per dag aan de pc zit. Daarmee ben ik al 20% van mijn tijd kwijt dus maar ja, wat extra geld kan geen kwaad. De meest gestelde vraag ‘Waar doen ze het toch van?’ beantwoord ik nog weleens in een andere blog. 😉 Wat we hier vooral niet willen en ook niet hebben is haast en stress!
De tuin, schiet al aardig op. Ik heb alleen de koudere nachten wat onderschat. Ik kan hier niet tuinieren zoals in Nederland. De kas lijkt redelijk warm maar omdat de bodem zo lang koud blijft, koelt het s’nachts teveel af. Mijn tomatenplantjes zijn op zijn zachtst gezegd ‘helemaal niet blij’! Ook de vele mieren zijn irritant. Rode, zwarte, en hele grote bosmieren die het lekker warm vinden in mijn tunneltje. Ik heb de hele boel volgegooid met kaneel, nootmuskaat en knoflook omdat ze niet zouden houden van sterke geuren. Het lijkt wat te helpen… Maar zelf kom ik ook misselijk buiten van de ratjetoe aan aroma’s! Een hoop lessen voor volgend jaar. Dan hoop ik ook dat ons huis iets warmer is in de winter… Een betere start voor mijn zaailingen!
Buiten gaat het wel goed met de sla, erwten en kolen!
De Katten, die hebben het zo enorm naar hun zin hier!
Altijd op onderzoek! Zoveel hazelwormen, hagedissen die hun staart laten vallen als ze bang zijn. Dat ding ligt dan nog een tijdje na te kwispelen wat onze Pico geweldige speeltjes vindt. Ze lopen mee het bos in, klimmen in bomen, rennen van hot naar her! Hier geen auto’s of dat soort gevaren. Wel maak ik me soms zorgen om de adders. Ze lijkt te weten dat die gevaarlijk zijn. Ze sissen waarschuwend als ze te dichtbij komen. En ook al is ze dan voorzichtig… Ze mept er toch naar.
Onze kater ‘Rat’ doet niets anders dan wandelen. Alsof hij patrouilleert en zijn terrein bewaakt. De kater van de buren is hij al de baas. Hij maakt wat kilometers op een dag! Hij is inmiddels ook een heel stuk slanker! Hier zitten hier dikke veldmuizen die hij heerlijk vindt. De spitsmuizen laat hij liggen. Als wij gaan wandelen loopt hij mee wat hij altijd al graag deed. Best ver ook, als wij na een kilometer of 2 terug willen gaan is hij het er niet mee eens. Hij wil altijd verder.
Die gasten hebben hier echt de tijd van hun leven!
Och nog een leuk verhaaltje tussendoor… Ik had mijn wasmand even buiten gezet en had toch een broek nodig daaruit omdat we gingen klussen. In mijn keukentje kleed ik me om en trek die broek aan. Ineens voel ik iets onnatuurlijk kouds tegen mijn been. Door mijn hoofd schiet meteen ‘slang’ en ik probeer zo snel mogelijk zonder in paniek te raken mijn broek weer uit te trekken. Tuurlijk blijf je met je voet hangen en struikel je waardoor het geheel op een slechte slapstick gaat lijken. Zittend op de grond keer ik mijn broek binnenstebuiten en een dikke hagedis valt eruit. We kijken elkaar verward en geschrokken aan en ik schiet in de lach. Heb het arme beestje voorzichtig buiten gezet…
Schapen van de buurtjes.
Eéntje kreeg drie lammetjes!
Zow leuk om naar te kijken! Wat groeien die kleintjes hard! We houden ze een beetje in de gaten als buuf weg is. Soms ontsnappen ze. Ik dacht dat schapen best slim zijn maar deze niet. Als ze het gat waar ze langs ontsnapten niet kunnen terugvinden, staan ze te blèten als een malle. Dan ga ik erheen om het grut weer over het hek te zetten, veilig terug bij mama schaap. Ze lusten graag brood als snack en daar lokken we ze mee. Alleen oppassen als meneertje Schaap vind dat hij nog een stukje mag. Dan krijg je een flinke bonk als je even niet kijkt. We checken altijd of ze nog water hebben vooral als het warm is. Ook even bij de paarden controleren… Vinden we leuk en buuf is blij!
Over Buuf gesproken… Die kwam vorige week langs gewandeld en vroeg of ik kippen wilde hebben. Maar daarover vertel ik de volgende keer! 🙂
Hallo alles goed met jullie. Vind het mooi wat jullie doen. Wij gaan met de tijd naar de ardennen verhuizen.
Ardennen? Ook mooi en een stuk dichter bij huis. 🙂